Toen ik zestien jaar was schreef ik mijn eerste liedje, de Schoondijkse Blues. De tekst was in het Zeeuws-Vlaams, en de muziek afgekeken van blueslegendes als Lightnin’ Hopkins en John Lee Hooker, lieden van wie de platen zelfs in West Zeeuws-Vlaanderen te verkrijgen waren. Ondanks het razen van de puberteit ging de tekst vreemd genoeg niet over meisjes, maar over biggen, iets dat terugblikkend reden tot bedenkingen geeft. Het Zeeuws-Vlaams en de blues zijn altijd belangrijk gebleven in m’n muziek, en allengs gingen de teksten zelden meer over varkens, en vaker over meisjes. En wolven. En blokken beton met gaten erin.
Dit jaar werd ik zestig, en mijn gitaar, de unieke grote rooie Höfner 496 die voor mij gebouwd werd, omdat ik een tamelijk rechtlijnige linkshandige tokkelaar ben, is veertig geworden. Samen zijn we dus Oondert. En zo kwam deze cd er.
Op de middelbare school leek wiskunde mij een wonderlijke leegte die ik vulde met onbegrip. Zo kon ik jarenlang geloven dat ik er dertig jaar over had gedaan om mijn eerste cd Killing the Blues bij elkaar te schrijven. In werkelijkheid was dat veertig jaar. Nauwelijks vier jaar later is de opvolger klaar, Oondert. Als mijn tempo zo blijft versnellen doe ik er in maart 2016 nog vier minuten over om een cd van drie kwartier voort te brengen. Wonderlijk.
Bij het maken van Killing the Blues was ik omringd door lieve vrienden: Harrie, Frank, Berna, Thijs, Miranda, Jan en Lieke werkten zich het schompes zodat alles mooi klonk en eruitzag. Bij Oondert is dat niet veel anders: (ik laat de superlatieven even weg, anders staat er voortdurend prachtig en schitterend) Frank Leenhouts leverde het schilderij voor de cover, Thijs de Melker van Studio Teejay zorgde voor mix en mastering, Jan van Broekhoven van Evenhuis & van Broekhoven gaf het geheel vorm. Experimenteren en registreren deden we bij Lenno in ‘t Schallemaaj in Ossenisse, met een tweede opnamesessie bij Arjan van Barefoot Recording Studio Pittem. Leger van de Heer werd live opgenomen en gemixed tijdens de Oliebollenshow van Omroep Zeeland door whizkids Bert van der Es en Johnny Soeters, en we denderden met z’n allen dwars door de reclame en het nieuws heen, Emmanuel Pariselle had zijn goedkeuring al gehecht aan Eben Haezer. Fernant Zeste stelde genereus zijn liedje Snowblind ter beschikking.
De superlatieven worden weer afgestoft als het over de muzikanten gaat die deze keer meededen: mondharmonicameester Gait Klein Kromhof, ukulelewizard Remco Houtman-Janssen, swingmaestro Vincent Chambon, rotsvast ondersteund door Jan Vanpoucke op de gitaar en Rudi Maeyaerts op de contrabas. Bluesman James Hinkle vloog in uit Fort Worth via Maria Aalter, Thijs de Melker speelde nog een stukje in zoals we dat vroeger gewend waren, en Tonnie Dieleman streek nog eens over zijn banjo. Allemaal sentimentele lyrici, die bereid waren om volledig in functie van het liedje te spelen. En toffe gasten ook nog.
Zet het plaatje nu maar op.
Ries de Vuyst, Gent/Groede 2015